door Rosalie van Luik

Als jongste studiekeuzecoach zou ik me een vreemde eend in de bijt kunnen voelen; ik ben 29 jaar oud en omringd door coaches tussen de 45 en 60 jaar oud. Tijdens de eerste bijeenkomsten was ik me daar steeds van bewust. Nu we langer in deze samenstelling werken, doet de leeftijd er eigenlijk niet meer zoveel toe. En wat me op is gevallen is dat we eigenlijk stuk voor stuk vreemde eenden zijn: er is 1 man in ons midden; een vreemde eend, we hebben 1 tekstschrijver; een vreemde eend, ga zo maar door. Het leuke is echter, dat bij de bewustwording van deze vreemde eenden die samen een bonte groep vormen, het ‘vreemde-eend-idee’ verdwijnt en plaatsmaakt voor de unieke personen waaruit onze groep bestaat. Ieder heeft zijn vaardigheden, interesses en talenten. En als wordt gekeken naar de verschillen, komen ook de overeenkomsten naar voren: we werken allen volgens dezelfde wijze en hebben dezelfde opleiding gedaan tot studiekeuzecoach. We zijn allen geïnteresseerd in jongeren en hun keuzes en hebben plezier in ons werk. Vreemde eenden zijn, in the end, eigenlijk allemaal eenden.