Mijn antwoord op de vraag ‘wat als alle -maars- niet bestonden’, vond ik wel heel duidelijk, namelijk: “Dan zou ik nu ergens gewoon lekker werken, en als ik iets ouder ben naar een warm land verhuizen, zelf een mooi huisje bouwen, en leven zonder al te veel geld. Ik zou nog wel willen leren, maar meer voor mezelf, niet per sé om er iets mee te doen. Ik zou dan lekker vaak naar het strand gaan, en degene van wie ik hou heel vaak verassen met lieve dingetjes. Ik zou vooral niet meer stress of druk willen ervaren van wat nu veroorzaakt wordt door school/toekomst/ouders. Ik zie mezelf een ‘goede’ studie doen, een ‘goede’ baan krijgen om daar vervolgens niet blij mee te zijn. Dat wil ik niet”.

 

 Eind mei ontving ik een mail van een oud coachee. Toen zij haar studiekeuze traject deed beantwoordde zij o.a. deze vraag in haar StudiekeuzeOpMaat-werkmap. Nu, jaren later heeft haar antwoord op deze vraag haar wederom geholpen toen ze voor de keuze stond van haar stage.

 Ontdekken wat echt belangrijk voor je is maakt dat kiezen makkelijker wordt en dat is één van de pijlers van ons studiekeuzetraject.

 De hele mail lezen?

Enkele jaren geleden heb ik bij jou het studiekeuzetraject gevolgd. Op dat moment deed ik vwo, en na het studiekeuzetraject ben ik Food Innovation in Den Bosch gaan doen.

In de tussentijd is er veel gebeurd: ik ben geswitcht naar Voeding & Diëtetiek, waar ik nu in mijn derde jaar zit. Dit jaar ben ik Fysiotherapie in deeltijd ‘erbij’ gaan doen. Deels omdat ik dat leuk vond, deels ook omdat ik bang was dat ‘alleen’ Voeding & Diëtetiek niet ‘goed genoeg’ zou zijn. Daarnaast heb ik veel in de horeca gewerkt, waar ik koffietjes maak, af en toe help in de keuken en in de bediening sta.

Door Corona was er veel tijd om na te denken, ook over waar ik stage wilde lopen. Ik heb twee totaal verschillende stages aangeboden gekregen. Eéntje in een keuken, waar ik recepten zou ontwikkelen en eentje in een ‘topcare’ revalidatiekliniek, waar ik zou werken als onderzoeker en daarnaast stage zou lopen als diëtist.

Ik bleef maar nadenken en kwam eigenlijk geen stap verder. De stage in de kliniek is een superstage natuurlijk, het zou geweldig staan op mijn CV… Die andere stage leek me eigenlijk leuker. Maar het leukst vind ik eigenlijk werken in de horeca, gewoon wat aanrommelen met collega’s, leuk contact hebben met klanten en gewoon lekker in beweging zijn. Lekker simpel, niet zo veel nadenken. Door alle Corona-nadenktijd ging ik nog een stapje verder denken: ik zou best later bij mijn familie op Sardinië een cafeetje willen beginnen… Ik ging me een beetje inlezen in wat je dan allemaal nodig hebt aan geld en materiaal, ging boeken lezen over hoe je een oud pand kan renoveren tot cafeetje… En raakte in een clusterfuck in mijn hoofd: waarom doe ik dan twee studies? Waarom heb ik überhaupt gesolliciteerd bij de revalidatiekliniek? Kortom: ik wist het even niet meer.

 Intussen kwam ik tijdens een opruim sessie de werkmap tegen, die ik een paar jaar geleden van jou had gekregen. Ik ging er in bladeren, las dingen terug en dingen werden ineens iets duidelijker. Mijn antwoord op de vraag ‘wat als alle -maars- niet bestonden’, vond ik wel heel duidelijk, namelijk:“Dan zou ik nu ergens gewoon lekker werken, en als ik iets ouder ben naar een warm land verhuizen, zelf een mooi huisje bouwen, en leven zonder al te veel geld. Ik zou nog wel willen leren, maar meer voor mezelf, niet per sé om er iets mee te doen. Ik zou dan lekker vaak naar het strand gaan, en degene van wie ik hou heel vaak verassen met lieve dingetjes. Ik zou vooral niet meer stress of druk willen ervaren van wat nu veroorzaakt wordt door school/toekomst/ouders. Ik zie mezelf een ‘goede’ studie doen, een ‘goede’ baan krijgen om daar vervolgens niet blij mee te zijn. Dat wil ik niet”.

 Toen realiseerde ik me: ik kan wel stage lopen in een ‘top’ kliniek, maar als het voor mij niet ‘top’ voelt, is het dat ook gewoon niet. Dan kan ik beter met veel plezier koffietjes blijven maken waar ik werk, en dromen van een eigen cafeetje ooit, wellicht. En dan gewoon gaan voor de ‘makkelijkere’, meer simpele stage. Die minder goed op mijn CV staat, maar ach, dat is dan maar zo.

 Waarom ik je deze brief schrijf, is om je te bedanken. Toen ik achttien was volgde ik dat traject bij jou, en ik heb er nu dus ook nog echt wat aan. Doordat er toen meer is gekeken naar ‘wat wil ík’, en niet ‘wat staat beter op mijn LinkedIn profiel’, kan ik nu meer kijken naar wat bij mij past. Het voelt nu gegronder om niet voor het hoogst haalbare te gaan, omdat ik weet dat ik dat vroeger ook al niet zo belangrijk vond.

 Ik denk dat ik toen niet precies doorhad hoe goed het is geweest dat ik dat traject heb gevolgd, maar nu ben ik echt blij dat ik het heb gehad, en dat die dingen ook nog allemaal op papier staan.

 Groetjes

 #studiekeuze #lerenkiezen #stagekiezen #stagekeuze